ίππιος

ἵππιος, -ία, -ον (Α)

1. αυτός που ανήκει σε ίππο ή σε ίππους («ἵππιον σθένος», Πίνδ.)

2. αυτός που ανήκει σε ιππείς, ή σε ιππικούς αγώνες ή στο ιπποδρόμιο («ἐμὲ δὲ στεφανῶσαι κεῑνον ἱππίῳ νόμῳ Αἰοληΐδι μολπᾷ χρή», Πίνδ.)

3. το αρσ. ως ουσ. ὁ Ἵππιος

ονομασία ενός μήνα στο Ρήγιο

4. φρ. α) «ἱππία ἄνασσα» — η βασίλισσα τών Αμαζόνων, Ευρ.

β) «ἵππιος Ποσειδῶν» — ο Ποσειδών ως δημιουργός τού ίππου, Αισχύλ.

γ) «ἵππιος Κολωνός» — ο Κολωνός, ως ιερό προς τιμήν τού Ποσειδώνος, Σοφ.

δ) «ἱππία Ἀθάνα» — επίθ. τής Αθηνάς, Σοφ.

ε) «ἱππία Ἥρα» — επίθ. τής Ήρας στην Ολυμπία, Παυσ.

στ) «ἵππιος Ἄρης» — επίθ. τού Άρη, Παυσ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἵππος. Η λ. μαρτυρείται ήδη στον μυκηναϊκό τ. iqija].